تنیس البو (Tennis Elbow) یا اپی‌ کوندیلیت خارجی،علائم، علل و درمان‌ های مؤثر

درد و التهاب در ناحیه اپی کوندیل خارجی استخوان بازو در تنیس البو_ محل اتصال تاندون عضلات اکستنسور ساعد که دچار التهاب و میکروپارگی می شود.

مقدمه

تنیس البو یا Lateral Epicondylitis نوعی التهاب یا دژنراسیون تاندون‌ های متصل به اپی‌ کوندیل خارجی استخوان بازو است. این عارضه معمولاً در اثر حرکات تکراری مچ و ساعد به‌ویژه در فعالیت‌ هایی مانند تنیس، کار با پیچ‌ گوشتی، تایپ یا کار با ابزار ایجاد می‌ شود. برخلاف نامش، این بیماری فقط مختص ورزشکاران تنیس نیست و در میان افراد عادی، به‌ویژه بین ۳۰ تا ۵۰ سالگی نیز بسیار شایع است.

علائم تنیس البو

درد در قسمت خارجی آرنج، به‌ ویژه هنگام گرفتن یا بلند کردن اجسام

حساسیت لمسی در ناحیه اپی‌ کوندیل خارجی

ضعف در قدرت گرفتن اشیا

گاهی انتشار درد به ساعد یا پشت دست

شدت درد معمولاً به‌ تدریج افزایش می‌ یابد و ممکن است در فعالیت‌ های ساده روزمره مانند باز کردن درب بطری یا دست دادن نیز احساس شود.

علل و فاکتورهای خطر

علت اصلی تنیس البو، استفاده بیش‌ ازحد از عضلات اکستنسور ساعد و ایجاد میکرو پارگی‌ های تاندونی است.

عوامل مستعدکننده شامل:

حرکات تکراری مچ دست و ساعد

تکنیک نادرست در ورزش یا کار

ضعف عضلات ساعد

افزایش سن و کاهش خاصیت کشسانی تاندون‌ ها

تشخیص

تشخیص اغلب بر پایه شرح حال و معاینه بالینی است.
پزشک با انجام تست‌هایی مانند Cozen’s test یا Mill’s test، محل درد و عملکرد عضلات را ارزیابی می‌ کند. در موارد مزمن یا غیرقابل‌تشخیص، MRI یا سونوگرافی عضلانی‌ تاندونی می‌ تواند مفید باشد.

درمان تنیس البو

درمان معمولاً غیرجراحی است و شامل مراحل زیر می‌ شود:

.1 استراحت و اصلاح فعالیت‌ ها
کاهش حرکات تکراری و پرهیز از فشار زیاد به آرنج.

.2فیزیوتراپی و تمرینات کششی و تقویتی
تمرکز بر تقویت عضلات اکستنسور و فلکسور ساعد.

3.بریس یا استرپ مخصوص تنیس البو
کاهش تنش روی محل اتصال تاندون‌ ها.

4.داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
برای کنترل درد و التهاب.

.5 تزریق PRP یا کورتون در موارد خاص
تزریق PRP در موارد مزمن مؤثرتر از کورتون است.

.6 جراحی
در موارد مقاوم به درمان‌ های محافظه‌ کارانه (بیش از ۶ تا ۱۲ ماه)، دبریدمان یا آزادسازی تاندون از اپی‌ کوندیل انجام می‌ شود.

نتیجه‌گیری

تنیس البو یکی از مشکلات شایع و قابل درمان آرنج است که با تشخیص صحیح، اصلاح فعالیت‌ها و درمان مرحله‌ای می‌توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد. نقش فیزیوتراپی، آموزش حرکات درست و در موارد مقاوم، مداخله جراحی تخصصی بسیار کلیدی است.
درمان به‌موقع این عارضه می‌ تواند عملکرد طبیعی آرنج را بازگرداند و از بروز آسیب‌های مزمن جلوگیری کند.